Низ вековите, украсен со својата достоинствена градителска едноставност, сместен од левата страна на реката Вардар и под старата скопската тврдина, опстојува храмот посветен на светиот великомаченик Димитриј. Овој храм е најстара црковна градба во централното градско подрачје и, како оаза на духовното во центарот на Скопје, сведочи за минатото и учествува во создавањето на иднината. Ако посветиме доволно внимание, ќе приметиме дека на овој мал простор, покрај храмот се наоѓа и камбанаријата, крстилницата и службените црковни простории.
Најстарите сведоштва за постоење на христијанско светилиште на ова место имаме уште од крајот на XIII век, според сведоштвата на византискиот патеписец Теодор Матохит кој во 1299 година запишал: „Под градската тврдина има и предградие со најубава соборна црква што ја видов во овие краишта.“ Храмот, посветен на светиот великомаченик Димитриј живеел на овој простор низ вековите со сиот свој духовен сјај. Најтежок период храмот го преживува за време на владеењето на Османлиите кои христијанските светилишта ги претворале во џамии, ги обесветувале и не ретко и руинирале. Постои сведоштво дека храмот „Св. вмч. Димитриј“ останал недопрен од раката на иноверната власт и при големото уништување на црквите во Скопје и скопско во 1535 година
Понатаму, во текот на Австро – Турската војна (1688 – 1690), при повлекувањето од овие простори австриската војска го запалила градот до темел, а како последица на големиот пожар од овој храм останале само ѕидови како неми сведоци за уште една голема трагедија. По желба, волја и трудољубието на населението, храмот брзо бил обновен, но никогаш повторно не блеснал со својот поранешен сјај. Под световната османлиска власт, а под духовна јурисдикција на повеќе околни цркви (српската, бугарската и грчката) црковното живење во вековите што следеле се сведувало на ништо повеќе од обиди за асимилација на македонското население преку црковната власт. Храмот, како градба растел, се развивал, за во периодот од 1886 до 1896 година да се превземе голема реконструкција на храмот која ја предводел мајстор Даме, син на големиот црковен градител Андреја Дамјанов. По завршувањето на објектот, фрескоживописувањето го направила тајфата на Димитрија Андонов Папрадишки, која покрај фреските, го изработила и иконостасот во храмот (зачуван до денес).
За жал, по катастрофалниот земјотрес во Скопје, во 1963 година, храмот претрпел големи оштетувања, особено на фрескоживописот – голем број фрески биле целосно уништени. Обновувањето на фреските, во период од 1963 до 1973 година, ги правел Крсте Николов Коловски со својата тајфа. Во внатрешноста на храмот, на западната страна, почива првиот поглавар на возобновената Охридска Архиепископија во лицето на Македонската Православна Црква, Архиепископ Охридски и Македонски г. Доситеј (1958 – 1981). Од надворешната источна страна, пак, се наоѓа гробот на неговиот наследник на тронот на Охридската Архиепископија, Архиепископот г. Ангелариј (1981 – 1986). Вреди да се напомне дека храмот „Св. вмч. Димитриј“ речиси во текот на целиото свое постоење низ историјата бил соборен храм на скопската митрополија, се до изградбата и осветувањето на храмот „Св. Климент Охридски“ во 1990 година.
На 8. Април 2012 година, на празникот Цветници (Влегување на Господ Исус Христос во Ерусалим), празник кој секогаш се празнува една седмица пред Велигден, се случило чудо во храмот, односно на чуден начин дошло до самоочистување на фреските во внатрешноста на храмот. Имено, со текот на времето, поради горење свеќи и кандила, фреските биле прекриени со слој на гареж до толку што на некои од нив воопшто не се познавале насликаните ликови. На овој ден, на чуден начин, со Божја промисла, фреските почнале да се самоочистуваат и да им се враќа живоста на боите од пред повеќе од 50 години. Овој процес траел две седмици, од празникот Цветници (од 8 април 2012 година - недела пред Велигден) до празникот Томина Недела (22 април 2012 година – недела по Велигден). Од тогаш, фреските се во иста состојба до денешен ден.
Во крстилницата при храмот „Св. вмч. Димитриј“ се чува чудотворна икона посветена на Мајката Божја, една од најстарите и најпочитуваните во градот Скопје. Голем број на верници секојдневно имаат потреба да ја посетат иконата и пред неа да се помолат за свое здравје и здравје и успех на своите ближни.